رمان محراب جاودانگی مادر با توصیف یک مراسم تشییع از زبان راوی اول شخص شروع می‌شود: مادری از خانواده‌ای روستایی زندگی را ترک کرده است و بازماندگانش کوشش می‌کنند از طریق یک آیین، یاد او را جاودانه نگه دارند. فردیناندو کامون (متولد 1935)، نویسندۀ ایتالیایی، در مقدمه‌ای اختصاصی برای خوانندۀ ایرانی، تأکید دارد که این کتاب را نوزده بار بازنویسی کرده تا به شکل کنونی‌اش رسیده است. او به ما می‌گوید که در هر خانوادۀ روستایی مادر ستون و تکیه‌گاه خانواده است، در صورت مرگ مادر، خانواده از هم می‌پاشد، و جاودانگی از آنِ بزرگان واقعی ـ یعنی انسان‌های خوب و شریف ـ است. آلبرتو موراویا، نویسندۀ سرشناس ایتالیایی، دربارۀ این رمان گفته است که نه فقط با داستانی زیبا که با رمانی بی‌عیب‌ونقص سروکار داریم. او این رمان را یکی از معنوی‌ترین داستان‌هایی می‌داند که خوانده است. ریموند کاروِر، نویسندۀ پرشهرت آمریکایی، هم اشاره کرده است که رمان کامون در عین شیرینی از لحاظ فنی قوی است. ترجمۀ کتاب حاضر از زبان اصلی یعنی ایتالیایی انجام گرفته است.
